En acısı

Beni anlamadınız,  anlayamadınız. Zaten kimse beni anlamadı. 

"Ama keşke sen anlasaydın!" dediğin birileri var illa ki, yüzüne söylemeye cesaret edersen yüzüne, söylemezsen gece yatmadan kendine yaa da hayal kurarken ona...

 Hayalin içinde dillendirirsin, anlaşılmak istediğin her konuyu. Ama anlamıyor değil mi? Anlamak istemiyor. Anlamak isterse bir gün benbanlatamama hastalığına yakalanırım, dediğin biri var biliyorum. Anlatamama hastalığına yakalanınca, ne yaparsa yap, ne dersen de Kelimeler kifayetsiz kalır... 

"Kendimi ifade edebiliyorum ama olmuyor!" diyorsun bazen  değil mi?  

Çoğu zaman, bazı duyguları ne kadar dillendirirsek dillendirelim hep eksik kalan bir yönü vardır. Hep oldu, olmaya devam edecek. İnsanlar birbirini anlamayacak, anlamak istemeyecek...

Biliyorum bu biraz karşımdaki insana da bağlı bir şey...Ama genel olarak hayatımızın merkezinde biri olur, o yönlendirir. Sevgini, zaafını, duygunu bilir.  Ona olan sevgiden de emindir, nasıl olmasın? Kendinden çok sevdiğin biri, bunun elbette farkındadır... 

Zaten bütün hata orada başlar. Ne mi olur?👇

Sennifade edersin bir şeyleri, karşındaki için yeri göğü inleten bir sevda var içinde... Ancak karşıdakinin seni anlayıp anlamadığını bile bilmezsin... Çünkü bir yanın  aslında onun seni dinlemediğini, söyleyeceğin şeylerinde pekte önem arz etmediğini bağıra çağıra benimsetmeye çalışıyor, bir yanın ise bütün benliğin ile kendini daha fazla anlatmaya çalışıyor, seviyor umudu ile... 

Bir Volkan düşün. O volkan öyle  hazır ki patlamaya, patlarsa her şey yanıp kül olacak, ama en azından içindeki lavlar artık dışarı akacak. Öyle bir anlaşılma ihtiyacı  düşün ki, o kadar acizce ki, anlarsa sevecek zannederek, bunu hayal ederek hep anlaşılmayı beklersin.

 Hep eksik bir şey kalır geriye. Hep eksik bir şeyler kalır. Öyle hissedersin.

 Ne kadar ifade edersen et ya karşındaki seni anlamak istemiyorsa? Bu ihtimali hiç düşündün mü?

 Ya da artık anlamak isterse dahi anlamasına lüzum yoksa... Ya bu ihtimali?

Nasıl da istiyorsun, anlaşılmayı değil mi?

Tek bildiğim bir limana ihtiyacım var, yıkılmayan.B İnsanlar bazen bir şarkıyı, bazen bir şiiri, bazen karanlığı liman bilir... Bazen der ki  ben susuyorum ama işte bu beni anlatıyor... O anlamasa bile insanlar beni anlıyor. Şiirini yazmışlar, şarkısını yapmışlar, filmini çekmişler, romanını yazmışlar... Hani insan hep anlaşılmayı istiyordu ya bundan bahsediyorum.