Bazen hiçkimse, hiçbir şey, hiçbir an seni mutlu edemez. Çünkü bazen hayata karşı pozitif yönünü kaybetmiş gibi hissedersin. Kulaklığı takıp yürümektir çare, bir de yağmur yağsın diye düşünürsün. Tabi bunun için aşk acısı çekmiş olmana gerek yok. Ailevi bir sorun, maddi imkasızlıklar, arkadaş çevrenin seni yanıltması... Hemen hemen her şey seni bu kafaya itebilir. Hayattan beklentini yitirirsin. Bir melankoli havası hissedersin içten içe kendi içinde. Tabi bu bazen birkaç gün, bazen aylarını alır. Öyle bir zaman diliminde seni kendine getiren bazen yakın bir arkadaş, bazen büyük bir dost tavsiyesi ya da "aşk"tır. ♥️

Arkadaş tavsiyesi, büyük sözü bir yana... En güzeli, en mutlu edeni, en çok kendine getireni aşk'tır. 

Ne çok şey biriktirmişim içimde meğer. İşte tamda aradığım huzur deyiverirsin! Görürsün, tanırsın, seversin. Huzuru yanında, ruhunda hissedersin. Hatta bazen o kadar seversin ki, kıyamazsın. Karşındakini sarıp, sarmalamak hatta saklamak istersin. Onunla yaşadığın her an, her dakika o kadar değerlidir ki.  Peki değer midir? 🙄😕


Aşk... Bazen insana kendini kaybettirir, bir daha da buldurmaz. Ruhunu saran çiçekler bi anda diken olup tüm hayatına batar gibi olur. Büyük bir aşkın büyük ızdırabı olur. Hem küçük aşk olur mu?

Karşındakinin her hatasını görmezden gelip yeter ki beni sevsin diye aciz bir hale girdiğin zamanlar bile olur. Kendine saygını yitirmişsin de bunu asla bilemezsin ta ki hayatından tamamen çıktığını anlayana kadar. 

 Gücünü kaybettiğini göremezsin. Ruhun o zamana kadar özgürlüğü tatmışta sanki o yokken bedenin dar geliyormuş gibi olur. Yıllarını verirsin, emek verirsin, gün gelir anne olursun, gün gelir kardeş, gün gelir arkadaş, dost ama en çokta yoluna yoldaş olursun. Ancak o gider. 

Ancak Cemal Süreya'ı duymamış olmalı! Ne diyordu Cemal Süreya?

‌Gitmekle gidilmiyor ki…Gitmekle gitmiş olamazsın; gönlün kalır, aklın kalır, anıların kalır..

İnsan en çok verdiği emeğe mi üzülür yoksa verdiği değere mi? Ya da kaybettiği yıllara mı? Aşk öyle bir yakar ki, küllerinden doğamazsın. Doğuyor gibi yaparsın. Sonra ne mi olur? Yıllar geçer. Kendine verdiğin değerin tekrardan gün yüzüne çıktığını görürsünüz. Kendinize tekrardan saygı duymaya başlarsınız. Seçim yaparken dikkat edelim. Çok seçiyoruz ama hep yanlışı. Aşkta yanlış mı olur? Oluyor da bazen olmadığına inandırıyoruz kendimizi. Son olarak geç kalmayalım hiçbir şeye en çokta kendimize. Zira kendine geç kalan hiçbir şeye yetişemez...

 Gökyüzünün gülücükler dağıttığı bir gün gibiydi, seni gördüğüm gün. İnsanlar alelacele bir yerlere yetişmeye çalışıyordu da ben çoktan geç kalmış gibiydim...